بهانه هایی برای نوشتن

*چه خوب است اگر؛  بهانهء نوشتن های کسی باشی...  بهانهء بغض هایش ، شعرهایش ، آوازهایش ،  بهانهء دقیقه ها زُل زدن به عکسی صامت و ساکت  بهانهء لبخندهایش ، قهقهه هایش ، اشک هایش ،  بهانه نگرانی هایش ، بهانهء بهانه گیری هایش حتی... حتی؛ بهانه ی سکوت کردنش.... این روزها اما....؛ چقدر از بهانه ها دور افتاده ایم...؟!*  *برگرفته از کامنتی خصوصی از ته تغاری عزیز!! *   کلام ِ اول را مادر با لالایی های خود و بهانه های شب بیداری اش؛  آرام آرام در گوشمان نجوا کرد..  راه رفتن مان آموخت و هربار زمین خوردن مان بهانه ای بود برای دلهره هایش..  اما این کودک نوپا گویی هنوز خیلی چیزها را نمیدانست و از طاقت مادر خارج ،  تا آگاهی بخشد بر ندانسته های کودک.!  پس مادر" آن پرورش دهندهء در دامن خود،  نیاز به پرورش دهنده ای دیگر دید برای جهل و ناآگاهیه فرزند..  واین چنین بودکه خدای بزرگ،ربّ الارباب،پروردگار جهانیان، برای پرورش ِ این کودک  که قراربود جانشین و خلیفه ای باشد بر گذشتگان و چراغ راه آیندگان، معلّم را آفرید..   امروز نیز بهانه ای شد تا به پاس زحمات و جانفشانی های پروردگار ِ روح و  روان کودکی مان صمیمانه از آموزگاران و معلم های خود تشکر کرده و  دست مریزادی بگیم به این همه گذشت .  امروز بهتر و عالمتر از گذشته میدانیم که هیچ نمیدانیم!   و بابت این ندانسته ها تو را سپاس معلم مهربان   معلم عزیز، تو به من آموختی: مـیم را و عـین را و لـام را و مـیم ومـیم را !  هـ را و ر را و ب را و الـف را و نـون را تا بهانه ای داشته باشم برای گفتن ِ :  معلم مهربان " دوستت دارم   پ.ن: خانوم معلم عزیز و پرستوخانوم مهربان آنچه عرضه شد تحفه ای بودناقابل به پاس مهربانی ها و الطاف بی دریغ تان!  امیدکه کم و کاست را برمن ببخشید چون وقت تنگ بود و دلمشغولیهای دنیا!  باعث شد نتونم بدرستی حق مطلب را ادا کنم. مجدداً :  روز معلم برشما دوستان گرامی مبارک باد  بعدنوشت:چند روز دیگه که گفتم! الانه!!.اومدم و چندتا عکس گذاشتم.عکسهای سفارشی و درخواستی! زنده باشید و همواره سلامت.تابعدیاعلی مدد