روزنوشتهای روزه داری22

بارهاگفت محمّدکه علی جان من ستهم بجان علی وهم به محمّد صلوات   ماهی وقتی که درون آب داره به زندگی خود ادامه میده اصلاْ متوجه نیست که چه نعمت بزرگی را خدا بهش عنایت داشته، امّا وقتی که بر اثر موجی پرت شد سمت ساحل تازه میفهمه که غرق در احسان و لطف یزدان بخشاینده بوده و اون غافل..حال ِ ما هم شده مثل همون ماهی درون آب..رمضان مانند ستاره دنباله داریه که ازبالای سرما درحال گذره و ماهنوز غرق در نگاه کردن به جلوه و نورافشانی اون ستاره دنباله دار..به حدّی که هنوزحتّی متوجه نشدیم ستاره ازجلومون ردشده و دنباله هاش هم داره یواش یواش میره تاااا سال دیگه که هیچ معلوم نیست ما باشیم و بازم شاهد رؤیت این ستاره.!. و شایدم اصلا باشیم امّا از لذت درک این فیوضات محروم...مثل تموم اون کسانیکه الان هستند اما نمیدونند رمضان چیه و بیداری سحر چه لذتی داره و روزه داری یعنی چی؟برا همینم راحت جلوچشم همه روزه خواری میکنند.پس فقط هی نگیم:کو تا سال دیگه که ما باشیم؟!.بودن و درک نکردن سخت تر و دردناک تر از نبودنه!.امیدکه تونسته باشم حرف و منظورم را بدرستی انتقال داده باشم.    چه سازیم با شبهای بی علی بودن را؟!   از کوله‌های کهنه غذا درمی‌آوریم خب!راستش ادای تورا در می‌آوریم در روزگار سردوکسل کُنج عافیت شمشیر از غلاف خدا در می‌آوریم ما بی‌نماز مانده‌ترینها ؛ سر نماز خود را به شکل مرد گدا درمی‌آوریم  انگشتر عقیق تورا درمی‌آوریم اشک تورا اگرچه جدا در می‌آوریم این شور ُشوق ُشعر وشعاری که بین ماست از بی‌بهانگی ست، ادا در می‌آوریم در بین خطبه‌های تو شمشیر میکشیم در موسم جهاد، عصا درمی‌آوریم گیسو به خون خضابی محراب عدل و داد! ما نیز کیسه‌های حنا‌ در می آوریم کشکول ُ تیغ و نام تو درقهوه خانه‌ها در خلسه‌ها دلی ز عزا درمی‌آوریم با ذکر یا علی مددی دست می‌دهیم دستی که سرد پیش برادر می‌آوریم صبرُ سکوت ُ بغض تو مولا شکستنی ست ما عاقبت صدای تورا در‌می‌آوریم برگرفته ازوبلاگ زانوی عروجته تغاری عزیز تا میکده را ساقی ست پیوسته علی گویم تا جان به تنم باقی ست پیوسته علی گویم تا بادۀ اشراقی ست پیوسته علی گویم تا جلوۀ مشتاقی ست پیوسته علی گویم التماس دعاتابعدیاعلی مدد