روزنوشتهای روزه داری۱۴

  السّلام ای روزه داران السّلامعاشقان مخلص ماه صیام

عشق آمد و کوفت بر در خانۀ ما
عطر رمضان ریخت به کاشانۀ ما
هر روز به افطار ِعطش خوانـَدِمان
بر سفره مهر خویش،جانانۀ ما

 

نامۀ وارده:قاصدک چقدرخسیسیچرا اجازه نمیدی دیگران ازعکسها و نوشته هات کپی بگیرند؟مگه چی می شه ؟قاصدک،توعکسهای قشنگ رو زندانی می کنی که چی بشه؟فرض کن 100 نفر تو وبلاگت اونو می بینند حالا چی می شه تا 100 نفر دیگه هم از دیدن یک عکس قشنگت در وبلاگی دیگه حظ ببرند؟ قاصدک"عجیبه که اینقدر تنگ نظرانه برخورد می کنی.!.اصلاً ازاین کارِت خوشم نمیاد.ایششش

پاسخ خودم: دوست عزیز،خب بی محابا تاختی بهم.!.قبول..اما دلیلش را کاش میپرسیدی.آخه درموردعکسها کمتر؛ ولی برا نوشته هام زحمت میکشم بعد میبینم بدون نام منبع دارن پـُزش را میدن.خب با رأی مون پـُز دادند گفتید(همگی)صبوری کن صبوریبا نوشته هامم پـُز بدن؟؟؟اما چشممم.چون حرف حق زدید،ازامشب تموم کدها ودزدگیرها خاموش شد.!.حالشو ببرید 

شاید این کمترین درس ِرمضان برا من بوده.گذشتن ازخویشممنون 

 قبل از کلام:اینطور قبول نیست هاااااا.خب من بطور مثال درمورد آسانسورلب به اعتراف بازمیکنم اونوقت بعضیها یا میگن منم خاطره دارم اما نمیگم.!.ویا اینکه خصوصی میفرستندخوبه حالا منم خباثت نشون بدم و خصوصی عیان سازم؟!.حیف که کار ِناشایستیه کامنت ِخصوصی کسی را برملا کردن!

امشب تا دیروقت هیئتم.برا همین روزآ خواستم که دوستانم سهیم باشند در روزنوشتها:

 

کلاغ لکـّه ای بود بر دامن آسمان و وصله ای ناجور بر لباس هستی.  

صدای ناهموار و ناموزونش،خراشی بود بر صورت احساس. 

با صدایش نه گـُلی می شکفت و نه لبخندی بر لبی می نشست. 

صدایش اعتراضی بود که در گوش زمین می پیچید. 

کلاغ خودش را دوست نداشت،بودنش را هم. کلاغ از کائنات گِله داشت.
کلاغ فکر می کرد در دایره قسمت،نازیبایی تنها سهم اوست. 

کلاغ غمگین بود و با خودش گفت: 

«کاش خداوند این لکـّـۀ زشت را از هستی می زدود.» 

پس بال هایش را بست و دیگر آواز نخواند.
خدا گفت:«عزیزمن! صدایت تَرَنـُّمی است که هرگوشی شنوای آن نیست.اما فرشته ها باصدای تو به وجد می آیند.سیاه کوچکم! بخوان فرشته ها منتظرند» 

ولی کلاغ هیچ نگفت.!.خدا گفت: 

«تو سیاهی.سیاه چونان مُـرَکـّب که زیبایی را از آن می نویسند.زیبایی ات را بنویس.اگرتونباشی آبی ِمن چیزی کم خواهد داشت.خودت را از آسمانم دریغ نکن»
و کلاغ باز خاموش بود.!.خدا گفت: 

«بخوان،برای من بخوان،این منم که دوستت دارم.سیاهی ات را و خواندنت را»

و کلاغ خواند. این بار عاشقانه ترین آوازش را. 

خدا گوش داد و لذّت بـُرد و جهان زیبا شد. 

اثرعرفان نظر آهاری و ارسالی از سمانه خانوم ازوبلاگ:واین منمممنون.

  

پ.ن:همینطور یه دفعه دلم هوای حرم امام رضا(ع) را کردقابل توجه مجاورین:  

^{التماس دعا..تا بعد..یاعلی مدد}